ве́рас
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ве́рас |
верасы́ |
| Р. |
ве́расу |
верасо́ў |
| Д. |
ве́расу |
вераса́м |
| В. |
ве́рас |
верасы́ |
| Т. |
ве́расам |
вераса́мі |
| М. |
ве́расе |
вераса́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ве́рас, -у, мн. верасы́, -о́ў, м.
Нізкая вечназялёная кустовая расліна сямейства верасовых з дробным лісцем і лілова-ружовымі кветкамі.
|| прым. верасо́вы, -ая, -ае.
Сямейства верасовых (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ве́рас, -су м., бот. ве́реск
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ве́рас, ‑у; мн. верасы, ‑оў; м.
Нізкая вечназялёная кустовая расліна сямейства верасовых з дробным лісцем і лілова-ружовымі кветкамі. Звініць наліўная пагода, Цвітуць верасы ў бары. Панчанка. У пяшчотным блакітным бляску дрымота дымілася лістота бяроз, паравалі ў расе пышныя грывы верасу. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ве́рас. Укр. ве́рес, рус. ве́реск, ве́рес, польск. wrzos, чэш. vřes (дыял. таксама břez), серб. вре̑с, вре̑сак і г. д. Прасл. *versъ ’верас’. Роднасныя: лат. vìrsis, vir̂zis, літ. viržỹs ’верас’, vir̃kščiai ’моцнае бадылле бульбы і да т. п.’, лат. virksne ’куст бульбы’, грэч. ἐρείκη (*u̯er‑) ’верас’, ірл. froech ’тс’. Балта-слав. формы ўказваюць не толькі на першапачатковае прасл. *versъ, але і на *verzъ (чэш. дыял. břez, літ. viržỹs, лат. vir̂zis), *verskъ (рус. ве́реск, літ. vir̃kščiai, лат. virksne < *virsk‑), што можа сведчыць аб «праеўрапейскім» паходжанні слова, *versъ, *verzъ < і.-е. *u̯erk̑‑, *u̯erg̑‑. Гл. Фасмер, 1, 296; Траўтман, 362; Фрэнкель, 1264; Махэк₂, 702.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
груд, -а, М -дзе, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Невялікі ўзгорак, горка.
На грудах рос верас.
2. Сухая сенажаць, сухадол.
|| памянш. грудо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
квяці́сты, -ая, -ае.
1. Пакрыты кветкамі.
Квяцістая сенажаць.
К. верас.
2. 3 узорам у кветкі; яркі, каляровы.
Квяцістая тканіна.
3. перан. Залішне напышлівы (пра мову, стыль і пад.).
К. стыль.
|| наз. квяці́стасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
парыжэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
Стаць рыжым, рыжэйшым. Чырвоныя ягады шыпшыны тырчалі на голых, сухіх галінках, парыжэў верас. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
верасо́к, ‑ску, м.
Памянш.-ласк. да верас. На зямлі ўжо няма снегу, вымыты асенні верасок выглядае зусім свежым. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)