вераго́дны, -ая, -ае.

1. Які не выклікае сумнення; надзейны.

Верагодныя звесткі.

2. Дапушчальны, магчымы.

В. вывад.

|| наз. вераго́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вераго́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вераго́дны вераго́дная вераго́днае вераго́дныя
Р. вераго́днага вераго́днай
вераго́днае		 вераго́днага вераго́дных
Д. вераго́днаму вераго́днай вераго́днаму вераго́дным
В. вераго́дны (неадуш.)
вераго́днага (адуш.)		 вераго́дную вераго́днае вераго́дныя (неадуш.)
вераго́дных (адуш.)
Т. вераго́дным вераго́днай
вераго́днаю		 вераго́дным вераго́днымі
М. вераго́дным вераго́днай вераго́дным вераго́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вераго́дны достове́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вераго́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адпавядае рэчаіснасці, праўдападобны. Верагодныя чуткі. □ У мястэчку бытуюць самыя разнастайныя легенды, верагодныя і неверагодныя, пра майстэрства Багрыма. С. Александровіч. Калі ты пыталася ў мяне, чаму я так часта надоўга прападаю, то я прыдумваў што-небудзь больш верагоднае: хадзіў да сваякоў ці ездзіў у горад. Скрыган.

2. Дапушчальны, магчымы. Верагодны вывад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вераго́дны. Параўн. укр. вірогі́дний (у помніках і вернегодный), польск. wiarygodny, чэш. věrohodný. Да *godьnъ ’годны, дастойны’ і *věra ’вера’. Але, здаецца, можна ставіць пытанне аб запазычанні бел. і ўкр. слова з зах.-слав. моў (з польскай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

імаве́рны, -ая, -ае.

Магчымы, дапушчальны, верагодны, праўдападобны.

І. выпадак.

|| наз. імаве́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

достове́рный вераго́дны, пэ́ўны; дакла́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праўдападо́бны, -ая, -ае.

Падобны на праўду, верагодны.

Праўдападобная інфармацыя.

Праўдападобна (прысл.) расказаць.

|| наз. праўдападо́бнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імаве́рны, ‑ая, ‑ае.

Праўдападобны, магчымы, верагодны. Імаверная гіпотэза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ку́льза ’прышчэп (пра дрэва)’ (КЭС, лаг.). Верагодны балтызм. Параўн. літ. kiilza ’чалавек з кароткай нагой’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)