ве́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ве́нскі |
ве́нская |
ве́нскае |
ве́нскія |
| Р. |
ве́нскага |
ве́нскай
ве́нскае |
ве́нскага |
ве́нскіх |
| Д. |
ве́нскаму |
ве́нскай |
ве́нскаму |
ве́нскім |
| В. |
ве́нскі (неадуш.)
ве́нскага (адуш.) |
ве́нскую |
ве́нскае |
ве́нскія (неадуш.)
ве́нскіх (адуш.) |
| Т. |
ве́нскім |
ве́нскай
ве́нскаю |
ве́нскім |
ве́нскімі |
| М. |
ве́нскім |
ве́нскай |
ве́нскім |
ве́нскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ненакры́ты, ‑ая, ‑ае.
Які не закрыты, не пакрыты чым‑н. зверху. Уздоўж пакойчыка ненакрыты даўгаваты стол, вакол стала гнутыя венскія крэслы. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напрака́т, прысл.
У часовае карыстанне за плату. Уздоўж пакойчыка ненакрыты даўгаваты стол, вакол стала гнутыя венскія крэслы, што былі ўзяты напракат з рэстаранчыка паблізу. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уту́лак, ‑лку, м.
Абл. Добраўпарадкаванасць жылля, быту; утульнасць. Утулку тут было болей, адчуваўся парадак і гаспадарскі спрыт: з трох бакоў двор абступілі будынкі — хата, хлеў, нейкая лёгкая паветка; у двары пры баку стаялі сані з рэштаю сена ў рэзгінах — пэўнае сведчанне таго, што гаспадар дома. Быкаў. Венскія крэслы ад сцяны.. былі перастаўлены да стала. І адразу пакой набыў нейкі адметны выгляд і ўтулак, ён як бы пашырэў, параскашнеў. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)