ве́ник ве́нік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

голи́к​I (веник из прутьев) разг. дзярка́ч, род. дзеркача́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзярка́ч I (род. дзеркача́) м. (веник из прутьев) голи́к

дзярка́ч II (род. дзеркача́) м., обл., см. драч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ве́нік ’венік’. Рус. ве́ник, укр. ві́ник ’тс’, чэш. věnik ’пучок, вязанка’; параўн. і ст.-рус., ст.-слав. вѣникъ. Слав. *věnikъ — утварэнне ад прасл. *věnъ ’вянок, сплеценае галлё і г. д.’ (рус. вен, польск. wian ’вянок’), якое адносіцца да *viti *vьi̯ǫ ’віць’ (і.-е. *u̯ei̯‑ ’тс’; гл. віць). Акрамя *venikъ, сюды належыць *věnъkъ ’вянок’, *věnьcь ’вянок, вянец’. Гл. Брандт, РФВ, 25, 217; Праабражэнскі, 1, 108; Фасмер, 1, 291.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ве́нік м. ве́ник;

◊ сядзе́ць як мыш пад ~кам — сиде́ть, затаи́в дыха́ние, сиде́ть ни жив ни мёртв;

(по́мніць) да но́вых ~каў — погов. (по́мнить) до но́вых ве́ников

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сасцёбаць сов., разг.

1. (истрепать, испортить) исхлеста́ть;

с. ве́нік у ла́зні — исхлеста́ть ве́ник в ба́не;

2. (избить, хлеща чем-л.) исстега́ть, исхлеста́ть;

3. (кнутом, хворостиной — листья и т.п.) сбить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)