венеры́чны, -ая, -ае.

Які адносіцца да заразнага захворвання, што перадаецца пераважна палавым шляхам.

Венерычныя хваробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

венеры́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. венеры́чны венеры́чная венеры́чнае венеры́чныя
Р. венеры́чнага венеры́чнай
венеры́чнае		 венеры́чнага венеры́чных
Д. венеры́чнаму венеры́чнай венеры́чнаму венеры́чным
В. венеры́чны (неадуш.)
венеры́чнага (адуш.)		 венеры́чную венеры́чнае венеры́чныя (неадуш.)
венеры́чных (адуш.)
Т. венеры́чным венеры́чнай
венеры́чнаю		 венеры́чным венеры́чнымі
М. венеры́чным венеры́чнай венеры́чным венеры́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

венеры́чны мед. венери́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

венеры́чны, ‑ая, ‑ае.

У выразах: венерычная хвароба гл. хвароба. Венерычны хворы гл. хворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́рна-венеры́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ску́рна-венеры́чны ску́рна-венеры́чная ску́рна-венеры́чнае ску́рна-венеры́чныя
Р. ску́рна-венеры́чнага ску́рна-венеры́чнай
ску́рна-венеры́чнае		 ску́рна-венеры́чнага ску́рна-венеры́чных
Д. ску́рна-венеры́чнаму ску́рна-венеры́чнай ску́рна-венеры́чнаму ску́рна-венеры́чным
В. ску́рна-венеры́чны (неадуш.)
ску́рна-венеры́чнага (адуш.)		 ску́рна-венеры́чную ску́рна-венеры́чнае ску́рна-венеры́чныя (неадуш.)
ску́рна-венеры́чных (адуш.)
Т. ску́рна-венеры́чным ску́рна-венеры́чнай
ску́рна-венеры́чнаю		 ску́рна-венеры́чным ску́рна-венеры́чнымі
М. ску́рна-венеры́чным ску́рна-венеры́чнай ску́рна-венеры́чным ску́рна-венеры́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ску́рна-венеры́чны мед. ко́жно-венери́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

венери́ческий мед. венеры́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́жно-венери́ческий мед. ску́рна-венеры́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хво́ры, ‑ая, ‑ае.

1. Які хварэе на якую‑н. хваробу. Хворы кухар стагнаў на ложку ў сваёй каморцы. Гарэцкі. / у знач. наз. хво́ры, ‑ага, м.; хво́рая, ‑ай, ж. Пра чалавека. Агледзеўшы хворага, Наташа пераканалася, што яе дапамога сапраўды была тэрмінова неабходная. Краўчанка. Дактары па два разы на суткі прыходзілі да хворай. Пальчэўскі.

2. Пашкоджаны хваробай (пра цела і яго часткі). Цягнучы хворыя ногі ў валёнках, ідзе да Юркі бабуля. Брыль. [Люба] памачыла халоднай вадой хворае месца і завязала хустку. Чорны. Голас чароўны з тугою звінеў Пра птушку маленькую з хворымі грудкамі. Панчанка. // перан. Растрывожаны, неспакойны. Далёкае неба, сіняе неба!.. Чаму не асушыш нашы горкія слёзы? Не супакоіш хворую душу і сэрца? Колас. // Які сведчыць аб хваробе, хваравітым стане. Сымоніха.. ціха, слабым, хворым голасам кажа: — Сымонка! што ты робіш? Бядуля. // Пашкоджаны хваробай (пра расліны і іх плады). [Андрэй] бачыў перад сабою.. Калхіду — гнуткае трапяткое трысцё, хворыя лясы, ўзвышшы курганоў. Самуйлёнак. // (звычайна з адмоўем «не») у знач. вык. Разм. Магчы, быць здольным (зрабіць што‑н.). [Гарлахвацкі:] Ты б рамізніка ўзяла. [Анна Паўлаўна:] Не хворы і сам занесці. Крапіва.

3. Ненатуральны, ненармальны, празмерны. Хворае.. ўяўленне [Вялічкі] ўзнімала аслабелыя сілы да раптоўных парываў, якія тут жа ападалі. Чорны.

•••

Венерычны хворы — той, хто хварэе венерычнай хваробай.

Валіць (зваліць) з хворай галавы на здаровую гл. валіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)