вене́рык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вене́рык |
вене́рыкі |
| Р. |
вене́рыка |
вене́рыкаў |
| Д. |
вене́рыку |
вене́рыкам |
| В. |
вене́рыка |
вене́рыкаў |
| Т. |
вене́рыкам |
вене́рыкамі |
| М. |
вене́рыку |
вене́рыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
вене́рык м., разг. вене́рик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вене́рик прост. вене́рык, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)