веліка́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. веліка́нка веліка́нкі
Р. веліка́нкі веліка́нак
Д. веліка́нцы веліка́нкам
В. веліка́нку веліка́нак
Т. веліка́нкай
веліка́нкаю		 веліка́нкамі
М. веліка́нцы веліка́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

веліка́нка ж., разг. велика́нша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

веліка́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да велікан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

веліка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек надзвычай высокага росту.

|| ж. веліка́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. веліка́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

велика́нша разг. во́латка, -кі ж., веліка́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)