векавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. век.

2. Даўні, які існуе вякамі.

В. дуб.

Векавыя традыцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́кавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́кавы ве́кавая ве́кавае ве́кавыя
Р. ве́кавага ве́кавай
ве́кавае		 ве́кавага ве́кавых
Д. ве́каваму ве́кавай ве́каваму ве́кавым
В. ве́кавы (неадуш.)
ве́кавага (адуш.)		 ве́кавую ве́кавае ве́кавыя (неадуш.)
ве́кавых (адуш.)
Т. ве́кавым ве́кавай
ве́каваю		 ве́кавым ве́кавымі
М. ве́кавым ве́кавай ве́кавым ве́кавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

векавы́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. векавы́ векава́я векаво́е векавы́я
Р. векаво́га векаво́й
векаво́е		 векаво́га векавы́х
Д. векаво́му векаво́й векаво́му векавы́м
В. векавы́ (неадуш.)
векаво́га (адуш.)		 векаву́ю векаво́е векавы́я (неадуш.)
векавы́х (адуш.)
Т. векавы́м векаво́й
векаво́ю		 векавы́м векавы́мі
М. векавы́м векаво́й векавы́м векавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

векавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. векавы́ векава́я векаво́е векавы́я
Р. векаво́га векаво́й
векаво́е		 векаво́га векавы́х
Д. векаво́му векаво́й векаво́му векавы́м
В. векавы́ (неадуш.)
векаво́га (адуш.)		 векаву́ю векаво́е векавы́я (неадуш.)
векавы́х (адуш.)
Т. векавы́м векаво́й
векаво́ю		 векавы́м векавы́мі
М. векавы́м векаво́й векавы́м векавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

векавы́ (многолетний) веково́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

векавы́, ‑ая, ‑ое.

Які жыве, існуе вякамі, вельмі доўга; стары. Векавыя дубы. Векавыя паданні. □ Ідзе чалавек бестурботны, Разглядвае лес векавы. Колас. [Гвардзейцы Ракасоўскага] завяршылі канчатковай перамогай векавое змаганне славян з крыжацка-пруска-фашысцкай навалай. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

век, -у, мн. вякі, вяко́ў, м.

1. Стагоддзе.

Дваццаты в.

Мінулы в.

Цэлы в. не бачыліся (вельмі доўга).

2. Гістарычны перыяд, эпоха, характэрныя чым-н.

Каменны в.

Касмічны в.

З векам упоплеч (ісці, крочыць і пад., не адстаючы ад жыцця).

3. Жыццё, перыяд існавання каго-, чаго-н. або ўзрост каго-н.

Многа пабачыць на сваім вяку.

У хлусні кароткі в. (прыказка). Чалавек сярэдняга веку.

4. у знач. прысл. Заўсёды, вечна.

В. дома яе няма.

В. буду помніць вас.

◊

На векі вечныя (разм.) — назаўсёды.

Праз вякі — бязмежна доўга, на працягу доўгага часу.

|| прым. векавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вячы́сты, -ая, -ае (паэт.).

Векавечны, векавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

веково́й (многолетний) векавы́; (очень давний) адве́чны, спрадве́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пля́жыць, -жу, -жыш, -жыць; незак. (разм.).

1. што. Сячы, нішчыць; глуміць.

П. векавы лес.

2. Моцна біць каго-н. чым-н.

|| наз. пля́жанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)