ве́йкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ве́йкавы |
ве́йкавая |
ве́йкавае |
ве́йкавыя |
| Р. |
ве́йкавага |
ве́йкавай
ве́йкавае |
ве́йкавага |
ве́йкавых |
| Д. |
ве́йкаваму |
ве́йкавай |
ве́йкаваму |
ве́йкавым |
| В. |
ве́йкавы (неадуш.)
ве́йкавага (адуш.) |
ве́йкавую |
ве́йкавае |
ве́йкавыя (неадуш.)
ве́йкавых (адуш.) |
| Т. |
ве́йкавым |
ве́йкавай
ве́йкаваю |
ве́йкавым |
ве́йкавымі |
| М. |
ве́йкавым |
ве́йкавай |
ве́йкавым |
ве́йкавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ве́йка, -а, мн. ве́йкі, ве́ек, н.
Валасок на краі павека.
Доўгія вейкі.
|| прым. ве́йкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ресни́чный
1. ве́йкавы;
2. биол. расні́чны;
ресни́чные че́рви расні́чныя чэ́рві;
ресни́чное те́ло анат. расні́чнае цела.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)