ваяўні́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ваяўні́чы ваяўні́чая ваяўні́чае ваяўні́чыя
Р. ваяўні́чага ваяўні́чай
ваяўні́чае		 ваяўні́чага ваяўні́чых
Д. ваяўні́чаму ваяўні́чай ваяўні́чаму ваяўні́чым
В. ваяўні́чы (неадуш.)
ваяўні́чага (адуш.)		 ваяўні́чую ваяўні́чае ваяўні́чыя (неадуш.)
ваяўні́чых (адуш.)
Т. ваяўні́чым ваяўні́чай
ваяўні́чаю		 ваяўні́чым ваяўні́чымі
М. ваяўні́чым ваяўні́чай ваяўні́чым ваяўні́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

агрэсі́ўна-ваяўні́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. агрэсі́ўна-ваяўні́чы агрэсі́ўна-ваяўні́чая агрэсі́ўна-ваяўні́чае агрэсі́ўна-ваяўні́чыя
Р. агрэсі́ўна-ваяўні́чага агрэсі́ўна-ваяўні́чай
агрэсі́ўна-ваяўні́чае		 агрэсі́ўна-ваяўні́чага агрэсі́ўна-ваяўні́чых
Д. агрэсі́ўна-ваяўні́чаму агрэсі́ўна-ваяўні́чай агрэсі́ўна-ваяўні́чаму агрэсі́ўна-ваяўні́чым
В. агрэсі́ўна-ваяўні́чы (неадуш.)
агрэсі́ўна-ваяўні́чага (адуш.)		 агрэсі́ўна-ваяўні́чую агрэсі́ўна-ваяўні́чае агрэсі́ўна-ваяўні́чыя (неадуш.)
агрэсі́ўна-ваяўні́чых (адуш.)
Т. агрэсі́ўна-ваяўні́чым агрэсі́ўна-ваяўні́чай
агрэсі́ўна-ваяўні́чаю		 агрэсі́ўна-ваяўні́чым агрэсі́ўна-ваяўні́чымі
М. агрэсі́ўна-ваяўні́чым агрэсі́ўна-ваяўні́чай агрэсі́ўна-ваяўні́чым агрэсі́ўна-ваяўні́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

езуі́т, ‑а, М езуіце, м.

1. Член манаскага каталіцкага ордэна «Таварыства Ісуса», адной з самых рэакцыйных і ваяўнічых арганізацый каталіцкай царквы.

2. перан. Пра хітрага, крывадушнага чалавека, здольнага на ўсякую подласць. Пад ласкай вясёлага жартаўніка і балаболкі.. хаваўся хітры езуіт, падхалім-пралаза і крывадушны, з мізэрнай душой чалавек. Машара.

[Ад лац. формы імя Ісус — Jesus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)