ваця́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ваця́чка |
ваця́чкі |
| Р. |
ваця́чкі |
ваця́чак |
| Д. |
ваця́чцы |
ваця́чкам |
| В. |
ваця́чку |
ваця́чак |
| Т. |
ваця́чкай
ваця́чкаю |
ваця́чкамі |
| М. |
ваця́чцы |
ваця́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ваця́чка ж., уст. вотя́чка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вотя́чка ваця́чка, -кі ж.; удму́ртка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)