ваця́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ваця́к |
вацякі́ |
| Р. |
вацяка́ |
вацяко́ў |
| Д. |
вацяку́ |
вацяка́м |
| В. |
вацяка́ |
вацяко́ў |
| Т. |
вацяко́м |
вацяка́мі |
| М. |
вацяку́ |
вацяка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вотя́к уст. ваця́к, -ка́ м.; удму́рт, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)