ва́фельшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ва́фельшчык ва́фельшчыкі
Р. ва́фельшчыка ва́фельшчыкаў
Д. ва́фельшчыку ва́фельшчыкам
В. ва́фельшчыка ва́фельшчыкаў
Т. ва́фельшчыкам ва́фельшчыкамі
М. ва́фельшчыку ва́фельшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ва́фельшчык м., спец. ва́фельщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́фельшчык, ‑а, м.

Рабочы, заняты вытворчасцю вафель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́фельшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да вафельшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́фельщик спец. ва́фельшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)