васкава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. васкава́нне
Р. васкава́ння
Д. васкава́нню
В. васкава́нне
Т. васкава́ннем
М. васкава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

васкава́нне ср. воще́ние, нава́щивание, прова́щивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

васкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. васкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воще́ние вашчэ́нне, -ння ср., васкава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нава́щивание наваско́ўванне, -ння ср., вашчэ́нне, -ння ср., васкава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прова́щивание вашчэ́нне, -ння ср., васкава́нне, -ння ср., праваско́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)