варсо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. варсо́ўка
Р. варсо́ўкі
Д. варсо́ўцы
В. варсо́ўку
Т. варсо́ўкай
варсо́ўкаю
М. варсо́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

варсо́ўка ж., спец. ворсо́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

варсо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы; Р мн. ‑совак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. варсаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варсава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; незак., што (спец.).

Рабіць варсістым, начэсваць ворс.

В. сукно.

|| зак. наварсава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны.

|| наз. варсава́нне, -я, н. і варсо́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -со́вак, ж.

|| прым. варсава́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ворсо́вка ж., текст. варсо́ўка, -кі ж., варсава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)