варо́тніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
варо́тніца |
варо́тніцы |
| Р. |
варо́тніцы |
варо́тніц |
| Д. |
варо́тніцы |
варо́тніцам |
| В. |
варо́тніцу |
варо́тніцы |
| Т. |
варо́тніцай
варо́тніцаю |
варо́тніцамі |
| М. |
варо́тніцы |
варо́тніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
варо́тніца ж., см. падваро́тня
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
варо́тніца, ‑ы, ж.
Тое, што і падваротніца. Сабака моўчкі вылез з-пад варотніцы і, віляючы хвастом, пачаў лашчыцца. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)