варво́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. варво́ль
Р. варво́лю
Д. варво́лю
В. варво́ль
Т. варво́лем
М. варво́лі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

варво́ль, -лю м. чи́стый дёготь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

варво́ль, ‑ю, м.

Тое, што і ворвань. Антось агледзеў тут прылады, Калёсам добрадаў «памады», Густога дзёгцю і варволю. Колас. Дым гэты змяшаўся з пахам вымазаных варволем папоўскіх ботаў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́рвыль, во́рволь ’ворвань’ (Бяльк., КТС), ворволʼа ’каламазь’ (КЭС). Гл. варволь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́рвань ж., уст. во́рвань, -ні ж., уст. варво́ль, -лю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)