варача́ць

‘вяртаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. варача́ю варача́ем
2-я ас. варача́еш варача́еце
3-я ас. варача́е варача́юць
Прошлы час
м. варача́ў варача́лі
ж. варача́ла
н. варача́ла
Загадны лад
2-я ас. варача́й варача́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час варача́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Варача́нка ’лішак асновы ў шырыню (як вынік памылкі)’. Да вара́чаны < варачаць ’вяртаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вазваро́т ’месца павароту плуга’ (Выг. дыс.). Да (ваз)варачаць, (ваз)варочацца. З коранем *vort‑ у слав. мовах існуе шмат розных па ўтварэнню слоў са значэннем ’месца павароту плуга’; параўн. бел. заваро́т, зварата́, разваро́т, укр. зворота, славен. zvrát, zvrátnica, zvratnják і інш. (Выгонная, Лекс. Палесся, 45–50).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)