Verbum

анлайнавы слоўнік

варата́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Ігрок, які абараняе вароты ў спартыўных гульнях (гандбол, футбол, хакей).

|| прым. варата́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

варата́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

варата́р, -ра́ м., спорт. врата́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

варата́р, ‑а, м.

Ігрок, які абараняе вароты ў спартыўных гульнях. Стралою з аднаго кутка ў другі праносіўся мяч; варатары мітусіліся ля варот. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Варата́р (БРС). Калька з рус. вратарь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

галкі́пер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і варатар.

|| прым. галкі́перскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галкі́пер, ‑а, м.

Уст. Варатар.

[Англ. goal-keeper.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галкі́пер м., см. варата́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́ўкі, -ая, -ае.

1. Спрытны, умелы.

Л. варатар.

2. Выкрутлівы, які знаходзіць выйсце з цяжкага становішча.

Гэта быў л. гаспадарнік.

3. Выгадны, зручны.

Лоўкае сядло.

|| наз. ло́ўкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

врата́рь

1. (привратник) уст. бра́мнік, -ка м.;

2. спорт. варата́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)