Варажэ́й ’чараўнік’ (Сцяц., Юрч.). Да варажыць. Аб суфіксацыі гл. SP, 1, 83–84.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

варажэ́я

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. варажэ́я варажэ́і
Р. варажэ́і варажэ́й
Д. варажэ́і варажэ́ям
В. варажэ́ю варажэ́й
Т. варажэ́яй
варажэ́яю		 варажэ́ямі
М. варажэ́і варажэ́ях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)