ванты, ‑аў; адз. ванта, ‑ы, ж.

Спец.

1. Снасці, пры дапамозе якіх умацоўваюцца мачты з бартоў.

2. Элемент вісячай канструкцыі.

[Ад гал. want — канат.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ва́нты ’марскія снасці’ (КТС). Праз. рус. ванты з галанд. want (Фасмер, 1, 272; Крукоўскі, Уплыў, 82; Рудніцкі, 1, 309).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

біза́нь-ва́нты (ед. бізань-вант м.) мор. биза́нь-ва́нты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́нта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ва́нта ва́нты
Р. ва́нты ва́нтаў
Д. ва́нце ва́нтам
В. ва́нту ва́нты
Т. ва́нтай
ва́нтаю		 ва́нтамі
М. ва́нце ва́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

біза́нь-ва́нта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. біза́нь-ва́нта біза́нь-ва́нты
Р. біза́нь-ва́нты біза́нь-ва́нт
біза́нь-ва́нтаў
Д. біза́нь-ва́нце біза́нь-ва́нтам
В. біза́нь-ва́нту біза́нь-ва́нты
Т. біза́нь-ва́нтай
біза́нь-ва́нтаю		 біза́нь-ва́нтамі
М. біза́нь-ва́нце біза́нь-ва́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ва́нта,

гл. ванты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)