валюха́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. валюха́ты валюха́тая валюха́тае валюха́тыя
Р. валюха́тага валюха́тай
валюха́тае		 валюха́тага валюха́тых
Д. валюха́таму валюха́тай валюха́таму валюха́тым
В. валюха́ты (неадуш.)
валюха́тага (адуш.)		 валюха́тую валюха́тае валюха́тыя (неадуш.)
валюха́тых (адуш.)
Т. валюха́тым валюха́тай
валюха́таю		 валюха́тым валюха́тымі
М. валюха́тым валюха́тай валюха́тым валюха́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

валюха́ты разг. (о походке) разва́листый, с разва́льцей

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валюха́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Развалісты, з пахістваннямі з боку ў бок (пра паходку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)