валюха́ста

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
валюха́ста - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Валюха́ста ’валюхаючыся’ (КТС): «павярнуўся і валюхаста зашлёпаў па гразі» (В. Быкаў). Да валюхасты < валюх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)