валюга́ць

‘пры хадзьбе ківацца на бакі’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. валюга́ю валюга́ем
2-я ас. валюга́еш валюга́еце
3-я ас. валюга́е валюга́юць
Прошлы час
м. валюга́ў валюга́лі
ж. валюга́ла
н. валюга́ла
Загадны лад
2-я ас. валюга́й валюга́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час валюга́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Валюга́ць ’пры хадзьбе ківацца на бакі’ (лаг., КЭС). Да валюхацца (гл.) з інтэрвакальным азванчэннем х.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валюга́цца ’перавальвацца з нагі на нагу’ (КТС). Да валюгаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)