вальцо́ўшчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вальцо́ўшчыца вальцо́ўшчыцы
Р. вальцо́ўшчыцы вальцо́ўшчыц
Д. вальцо́ўшчыцы вальцо́ўшчыцам
В. вальцо́ўшчыцу вальцо́ўшчыц
Т. вальцо́ўшчыцай
вальцо́ўшчыцаю		 вальцо́ўшчыцамі
М. вальцо́ўшчыцы вальцо́ўшчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вальцо́ўшчыца ж. вальцо́вщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вальцо́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да вальцоўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вальцо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які абслугоўвае вальцовачныя машыны.

|| ж. вальцо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вальцо́вщица вальцо́ўшчыца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)