вальцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, мн. -і, -цо́вак, ж. (разм., спец.).

1. гл. вальцаваць.

2. Машына, якой вальцуюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вальцо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вальцо́ўка
Р. вальцо́ўкі
Д. вальцо́ўцы
В. вальцо́ўку
Т. вальцо́ўкай
вальцо́ўкаю
М. вальцо́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вальцо́ўка ж., тех.

1. (действие) вальцо́вка;

2. (машина) вальцо́вка, вальцо́вочная маши́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вальцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы; Р мн. ‑цовак; ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вальцаваць.

2. Машына, абсталяваная вальцамі.

3. Вальцовы млын.

4. Пшанічная мука першага гатунку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вальцо́ўка ’гатунак мукі’ (КЭС); ’шатроўка’ (Мат. Гом.). Да вальцаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вальцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; незак., што (спец.).

Пракатваць, прапускаць паміж вальцамі.

В. ліставое жалеза.

|| наз. вальцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, мн. -і, -цо́вак, ж.

|| прым. вальцо́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вальцо́вка ж.

1. (действие) вальцава́нне, -ння ср., вальцо́ўка, -кі ж.;

2. (машина) вальцо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)