вальцава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вальцава́нне
Р. вальцава́ння
Д. вальцава́нню
В. вальцава́нне
Т. вальцава́ннем
М. вальцава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вальцава́нне ср.

1. тех. вальцо́вка ж., вальцева́ние;

2. размо́л м. (на вальцовой мельнице)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вальцава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вальцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вальцева́ние техн. вальцава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вальцо́вка ж.

1. (действие) вальцава́нне, -ння ср., вальцо́ўка, -кі ж.;

2. (машина) вальцо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)