вальфра́м, -у, м.

Хімічны элемент, тугаплаўкі метал серабрыстага колеру.

|| прым. вальфра́мавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вальфра́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. вальфра́м
Р. вальфра́му
Д. вальфра́му
В. вальфра́м
Т. вальфра́мам
М. вальфра́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вальфра́м, -му м., хим. вольфра́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вальфра́м, ‑у, м.

Хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал серабрыста-белага колеру.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вальфра́м ’рэдкі метал’ (КТС). Праз рус. вольфрам (Крукоўскі, Уплыў, 89) з ням. Wolfram (Шанскі, 1, В, 156; Рудніцкі, 1, 474).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вольфра́м хим. вальфра́м, -му м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́рысты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сваім саставе торый. Торысты вальфрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)