вале́жник м. лама́чча, -чча ср.; (о деревьях) пава́л, -лу м., бурало́м, -му м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пава́л, -лу м. (о деревьях) вале́жник, бурело́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бурало́м, -му собир., м. бурело́м; (обломанные ветром сучья — ещё) вале́жник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лама́чча собир., ср.

1. (ломаные предметы) лом м.;

2. вале́жник м., хво́рост м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лам’ё собир., ср.

1. (ломаные предметы) лом м.;

2. су́чья мн., хво́рост м.; вале́жник м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вале́ж 1 ’бура, якая ломіць дрэвы’ (Сцяшк. МГ). Да валіць. Параўн. балг. валеж ’снег, дождж (ападкі)’. Гл. таксама валішча, валежг.

Вале́ж 2 ’упаўшае струхлелае дрэва’ (КСТ). Да валіць. Параўн. рус. валежина ’ляжачы сухі лес’, валь, валяжник ’зваленыя ветрам дрэвы’, укр. валежник ’тс’ (Фасмер, 1, 269; Рудніцкі, 1, 300).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)