ва́лашаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ва́лашаны |
ва́лашаная |
ва́лашанае |
ва́лашаныя |
| Р. |
ва́лашанага |
ва́лашанай
ва́лашанае |
ва́лашанага |
ва́лашаных |
| Д. |
ва́лашанаму |
ва́лашанай |
ва́лашанаму |
ва́лашаным |
| В. |
ва́лашаны (неадуш.)
ва́лашанага (адуш.) |
ва́лашаную |
ва́лашанае |
ва́лашаныя (неадуш.)
ва́лашаных (адуш.) |
| Т. |
ва́лашаным |
ва́лашанай
ва́лашанаю |
ва́лашаным |
ва́лашанымі |
| М. |
ва́лашаным |
ва́лашанай |
ва́лашаным |
ва́лашаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ва́лашыць ’пакладаць’, валашаны ’пакладаны’ (Янк. I), валашы́ць ’тс’ (Нас.). Да валах (гл.). На падставе гэтага дзеяслова ўзніклі назвы пакладаных жывёлін, назвы прафесіі і іншыя; параўн. валух ’скапец’ (Грыг.), рус. валах ’пакладаны баран, бычок, кабан’, валух ’пакладаны парсюк’, укр. валах ’пакладаны баран; той, хто пакладае’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)