валачо́бнае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. валачо́бнае
Р. валачо́бнага
Д. валачо́бнаму
В. валачо́бнае
Т. валачо́бным
М. валачо́бным

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Валачо́бнае ’тое, што звязана з хаджэннем у велікодныя дні: спевы, падарункі і інш.’ (КЭС, Маш., Шпіл.): «хадзіць па валачобнаму». Да *валачоба; гл. валачобнік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валачо́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. валачо́бны валачо́бная валачо́бнае валачо́бныя
Р. валачо́бнага валачо́бнай
валачо́бнае		 валачо́бнага валачо́бных
Д. валачо́бнаму валачо́бнай валачо́бнаму валачо́бным
В. валачо́бны (неадуш.)
валачо́бнага (адуш.)		 валачо́бную валачо́бнае валачо́бныя (неадуш.)
валачо́бных (адуш.)
Т. валачо́бным валачо́бнай
валачо́бнаю		 валачо́бным валачо́бнымі
М. валачо́бным валачо́бнай валачо́бным валачо́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Валачо́бно ’вялікоднае яйка’ (Арх. Бяльк.), валачэўна ’тс’ (КТС). Кароткая субстантываваная форма прыметніка валачобнае (яйка).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)