валасця́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. валасця́нка валасця́нкі
Р. валасця́нкі валасця́нак
Д. валасця́нцы валасця́нкам
В. валасця́нку валасця́нак
Т. валасця́нкай
валасця́нкаю		 валасця́нкамі
М. валасця́нцы валасця́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Валасця́нін, валашча́нін, валасцянка ’сельскі жыхар, які належаў памешчыку; чалавек пэўнай воласці’ (Нас.). Да воласць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)