валасня́, -і́, ж., зб. (разм., пагард.).

Калматыя пасмы валасоў чалавека або шэрсці жывёлы.

Зарасці валаснёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валасня́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. валасня́
Р. валасні́
Д. валасні́
В. валасню́
Т. валаснёй
валаснёю
М. валасні́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

валасня́ собир., ж.

1. во́лос м. (из конского хвоста);

2. рыб. леса́;

3. прост., пренебр. ло́хмы ед. нет, па́тлы ед. нет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валасня́, ‑і, ж.

1. зб. Пасма валасін з конскага хваста.

2. Лёска, звітая з такіх валасін. Знайшоўшы ладнага чарвяка пад купінай.., [Васіль] зрабіў насадку, папляваў на яе дзеля рыбацкага шчасця і закінуў вуду далей ад берага — на ўсю валасню. Якімовіч.

3. зб. Пагард. Калматыя пасмы валасоў чалавека або шэрсці жывёлы; патлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валасня́ ’волас конскага хваста’ (КЭС); ’валасы’ (КТС). Да волас з суфіксам зборнасці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валасе́нь

‘чарвяк’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. валасе́нь валасні́
Р. валасня́ валаснёў
Д. валасню́ валасня́м
В. валасня́ валаснёў
Т. валаснём валасня́мі
М. валасні́ валасня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)