валанцё́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. валанцё́рскі валанцё́рская валанцё́рскае валанцё́рскія
Р. валанцё́рскага валанцё́рскай
валанцё́рскае		 валанцё́рскага валанцё́рскіх
Д. валанцё́рскаму валанцё́рскай валанцё́рскаму валанцё́рскім
В. валанцё́рскі (неадуш.)
валанцё́рскага (адуш.)		 валанцё́рскую валанцё́рскае валанцё́рскія (неадуш.)
валанцё́рскіх (адуш.)
Т. валанцё́рскім валанцё́рскай
валанцё́рскаю		 валанцё́рскім валанцё́рскімі
М. валанцё́рскім валанцё́рскай валанцё́рскім валанцё́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

валанцёрскі волонтёрский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валанцёрскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае дачыненне да валанцёра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валанцёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто добраахвотна ўдзельнічае ў якой-н. справе, не атрымліваючы за гэта грошай.

|| прым. валанцёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

волонтёрский валанцёрскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)