Валанты́р ’бадзяга, лодыр’ (Нас.). Магчыма, н устаўны гук, як у валанцуга < валацуга (КСП). Тады валантыр < валатыр, якое ў сваю чаргу да волат і суфікса ‑ыр. Адносна такой суфіксацыі гл. SP, 2, 28. Шанскі (1, В, 151) адзначае, што гэта слова ў формах валентир, волунтер, волунтир (< англ. volunteer ’добраахвотнік’) здаўна ўжывалася ў рускай мове. Не выключана, што адна з іх захавалася ў беларускай мове, набыўшы негатыўнае значэнне пад уплывам збліжэння з валачыцца, валэндацца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
валанты́рыць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
валанты́ру |
валанты́рым |
| 2-я ас. |
валанты́рыш |
валанты́рыце |
| 3-я ас. |
валанты́рыць |
валанты́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
валанты́рыў |
валанты́рылі |
| ж. |
валанты́рыла |
| н. |
валанты́рыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
валанты́р |
валанты́рце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
валанты́рачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Валанты́рыць ’бадзяжнічаць’ (Нас.). Да валантыр (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)