валако́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. валако́нны валако́нная валако́ннае валако́нныя
Р. валако́ннага валако́ннай
валако́ннае		 валако́ннага валако́нных
Д. валако́ннаму валако́ннай валако́ннаму валако́нным
В. валако́нны (неадуш.)
валако́ннага (адуш.)		 валако́нную валако́ннае валако́нныя (неадуш.)
валако́нных (адуш.)
Т. валако́нным валако́ннай
валако́ннаю		 валако́нным валако́ннымі
М. валако́нным валако́ннай валако́нным валако́нных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

валакно́, -а́, мн. вало́кны, -аў, н.

1. звычайна мн. Выцягнутая ў даўжыню клетка расліннай або жывёльнай тканкі.

Валокны драўніны.

Нервовыя валокны.

2. таксама зб. Ніткападобная эластычная пасма расліннага, мінеральнага або штучнага паходжання.

Ільняное в.

Штучнае в.

Валокны цэлюлозы.

|| памянш. валако́нца, -а, мн. -ы, -аў, н.

|| прым. валако́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́птыка-валако́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. о́птыка-валако́нны о́птыка-валако́нная о́птыка-валако́ннае о́птыка-валако́нныя
Р. о́птыка-валако́ннага о́птыка-валако́ннай
о́птыка-валако́ннае		 о́птыка-валако́ннага о́птыка-валако́нных
Д. о́птыка-валако́ннаму о́птыка-валако́ннай о́птыка-валако́ннаму о́птыка-валако́нным
В. о́птыка-валако́нны (неадуш.)
о́птыка-валако́ннага (адуш.)		 о́птыка-валако́нную о́птыка-валако́ннае о́птыка-валако́нныя (неадуш.)
о́птыка-валако́нных (адуш.)
Т. о́птыка-валако́нным о́птыка-валако́ннай
о́птыка-валако́ннаю		 о́птыка-валако́нным о́птыка-валако́ннымі
М. о́птыка-валако́нным о́птыка-валако́ннай о́птыка-валако́нным о́птыка-валако́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)