валада́ць

‘валодаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. валада́ю валада́ем
2-я ас. валада́еш валада́еце
3-я ас. валада́е валада́юць
Прошлы час
м. валада́ў валада́лі
ж. валада́ла
н. валада́ла
Загадны лад
2-я ас. валада́й валада́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час валада́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Валада́ць. Гл. валодаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валада́р (БРС, Гарэц.). Да валада́ць. Гл. валодаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вало́даць (БРС, Арх. Бяльк.), валада́ць (Др.-Падб.). Рус. владеть (з ц.-слав.), укр. володити, польск. władać, в.-луж. włodyka ’ўладар’, чэш. vlásti, славац. vládnuť, балг. владея, макед. владее, серб.-харв. вла́дати, славен. vládati, ст.-слав. владѣти. Прасл. *volděti. І.‑е. паралелі: літ. valdýti ’валодаць, кіраваць’, лат. valdīt ’тс’, гоц. waldan ’кіраваць’, ст.-в.-ням. waltan (Фасмер, 1, 340–341; Рудніцкі, 1, 467–468; Махэк₂, 693; Скок, 3, 604–605).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)