вазі́цца, важу́ся, во́зішся, во́зіцца; незак.
1. Катацца.
В. на санках.
2. перан., з кім-чым. Аддаваць многа часу якой-н. справе; важдацца (разм.).
В. са справаздачай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вазі́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
важу́ся |
во́зімся |
| 2-я ас. |
во́зішся |
во́зіцеся |
| 3-я ас. |
во́зіцца |
во́зяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вазі́ўся |
вазі́ліся |
| ж. |
вазі́лася |
| н. |
вазі́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вазі́ся |
вазі́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
во́зячыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
вазі́цца несов.
1. разг. ката́ться;
2. страд. вози́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вазі́цца, важуся, возішся, возіцца; незак.
1. Катацца. Зімою ў вольны час. [Федзька і Эдзік] вазіліся на санках.., коўзаліся на драўляных самаробных каньках, акутых тоўстым дротам. Пальчэўскі.
2. перан. Разм. Аддаваць многа часу якой‑н. справе; важдацца. Тарас купіў на дарогу пачак папярос за тры капейкі,.. каб не вазіцца з курэннем на холадзе. Колас. — Калі табе з гэтымі гузікамі вазіцца, скідай, я ўмомант прышыю, — рашуча загадвае.. [Алесю] Варвара. Васілевіч. // Гуляць, забаўляцца. [Бацька:] — Славік, мой сын, напэўна, прыбег ужо са школы і вучыць урокі або возіцца са сваімі галубкамі. Кулакоўскі.
3. Зал. да вазіць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чы́кацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак., з кім-чым (разм.).
Валаводзіцца, вазіцца.
Чаго з ім ч.!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вози́тьсяII несов., страд. вазі́цца; см. вози́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́вазіцца, ‑важуся, ‑вазішся, ‑вазіцца; зак.
Запэцкацца ў што‑н. Але гэта трохі рызыкоўна, бо можна ўгразнуць дзе-небудзь цёмначы, вывазіцца так, што і ў пасёлак брыдка будзе паказацца. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́нки са́нкі, род. са́нак ед. нет;
ката́ться с горы́ на са́нках ката́цца (вазі́цца) з гары́ на са́нках.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Бартыха́цца ’боўтацца’ (Касп.). Мабыць, гукапераймальнае, як і іншыя словы гэтага тыпу: бел. баро́хтацца, рус. бара́хтаться, буры́хтаться ’вазіцца’, буры́хтать ’боўтаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
павазі́цца, ‑важуся, ‑возішся, ‑возіцца; зак.
1. Вазіцца, катацца некаторы час. — Я не буду доўга, Зараз жа вярнуся, Трошачкі на рэчцы Ў санках паважуся. Колас.
2. перан. Разм. Аддаць многа часу якой‑н. справе; паваждацца. Хлапец пачынаў разумець, што і над яго пліткай з дзірачкай яшчэ нямала трэба павазіцца, каб з яе атрымалася дэталь. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)