вазо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Дэкаратыўная пакаёвая расліна.

2. Гаршчок для вырошчвання такіх раслін.

|| прым. вазо́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вазо́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вазо́н
Р. Вазо́на
Д. Вазо́ну
В. Вазо́н
Т. Вазо́нам
М. Вазо́не

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вазо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вазо́н вазо́ны
Р. вазо́на вазо́наў
Д. вазо́ну вазо́нам
В. вазо́н вазо́ны
Т. вазо́нам вазо́намі
М. вазо́не вазо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вазо́н м. вазо́н, цвето́чный горшо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вазо́н вазо́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вазо́н, ‑а, м.

1. Дэкаратыўная пакаёвая расліна. На падаконніках стаялі вазоны: кактус, альяс і дрэўца лімона. Гурскі. Лёгкі ветрык ледзь прыкметна гойдаў фіранку, варушыў, быццам шукаў нечага, лісце вазонаў. Васілевіч.

2. Гаршчок для вырошчвання такіх раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вазон 1 ’гаршчок з кветкамі’ (Шпіл., Янк. III). З польск. wazon (Сцяц. Нар.), якое, паводле Брукнера, 604, з’яўляецца ўласнапольскім утварэннем ад waza. Параўн. Фасмер, 1, 267; Рудніцкі, 1, 293.

Вазо́н 2 ’выгін ракі на роўным месцы, парослы вакол алешнікам’ (Яшк.). Да вазоны 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паддо́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Падстаўка або падсцілка пад што-н.

Гліняны п.

П. пад кветкавы вазон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыцяні́ць, ‑цяню, ‑ценіш, ‑цаніць; зак., што.

Прысланіць, прыкрыць чым‑н. ад святла; паставіць, змясціць дзе‑н. у цень. Прыцяніць вазон. Прыцяніць расаду ад сонца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паюрго́нія ’герань, вазон’ (мядз., Жыв. сл.) — скажонае (пад уплывам юргі́ня) пеларго́нія, якое паходзіць са ст.-грэч. πελαργός ’бусел’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)