важда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак. (разм.).
Доўга займацца якой-н. справай; корпацца.
В. з паперамі.
Хопіць в. з гэтым гультаём!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
важда́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
важда́юся |
важда́емся |
| 2-я ас. |
важда́ешся |
важда́ецеся |
| 3-я ас. |
важда́ецца |
важда́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
важда́ўся |
важда́ліся |
| ж. |
важда́лася |
| н. |
важда́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
важда́йся |
важда́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
важда́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
важда́цца несов., разг. вози́ться, каните́литься, вожжа́ться, хорово́диться, чи́каться;
в. са справазда́чай — вози́ться (каните́литься) с отчётом;
надаку́чыла мне в. з табо́ю — надое́ло мне вози́ться (каните́литься, вожжа́ться, чи́каться, хорово́диться) с тобо́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
важда́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Разм. Доўга займацца якой‑н. справай; корпацца. Косця кінуў важдацца каля сваёй разбітай гарматы і заспяшаўся наперад — камбат паслаў яго даганяць батарэю. Карпюк. Адной рукой.. [Вялічка] доўга важдаўся з жытнім коласам, пакуль дастаў з яго некалькі зярнят. Чорны. // Многа часу аддаваць каму‑, чаму‑н. Столькі.. [хлопцы] важдаліся з.. [Славікам], столькі даравалі ўсяго, а ён вунь якой думкі пра брыгаду. Шамякін. [Герасім:] — Не прывык, ды і не ўмею я з паперкамі важдацца... Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Важда́цца ’займацца чым-небудзь, корпацца’ (БРС, Мядзв.), важгацца ’тс’ (Шат.), важданіна ’корпанне’ (КТС). Рус. возжаться, вожжаться ’вазіцца, быць у любоўнай сувязі’, важдаться ’тс’, важдать ’вадзіць, абняслаўліваць’, важдение ’хлусня’, важда ’марока, насланнё’, вожданина ’непатрэбная затрымка ў працы’, укр. ваджува́тися ’прывязвацца, прычэплівацца да каго-небудзь’. Варыянты са ‑жд‑, ‑жж‑, ‑зж‑, ‑зг‑ з’яўляюцца, відаць, вынікам экспрэсіўнага ўжывання дзеяслова і кантамінацый з ва́дзіць, прынаджваць, вазіцца і іншымі словамі. Слова важдацца таго ж паходжання, што і бел. вожка, рус. вожжи, польск. wodze, славен. vȏjka, г. зн. да *vodi̯a (Фасмер, 1, 332).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
каните́литься валаво́дзіцца; важда́цца; (медлить) мару́дзіць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вазі́цца, важу́ся, во́зішся, во́зіцца; незак.
1. Катацца.
В. на санках.
2. перан., з кім-чым. Аддаваць многа часу якой-н. справе; важдацца (разм.).
В. са справаздачай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чи́каться несов., прост. важда́цца, валаво́дзіцца, чы́кацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ца́цкацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).
1. Гуляць з кім-, чым-н.; забаўляцца.
2. перан. Займацца якой-н. клопатнай справай; важдацца з кім-, чым-н.
Хопіць ц. з гультаём.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хорово́диться несов., разг. (возиться) важда́цца; (водиться) вадзі́цца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)