ваенма́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ваенма́р |
ваенма́ры |
| Р. |
ваенма́ра |
ваенма́раў |
| Д. |
ваенма́ру |
ваенма́рам |
| В. |
ваенма́ра |
ваенма́раў |
| Т. |
ваенма́рам |
ваенма́рамі |
| М. |
ваенма́ру |
ваенма́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ваенма́р м., разг. (вае́нны мара́к) военмо́р (вое́нный моря́к)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
военмо́р (вое́нный моря́к) разг. ваенма́р, -ра м. (вае́нны мара́к).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)