ва́дкасны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ва́дкасны ва́дкасная ва́дкаснае ва́дкасныя
Р. ва́дкаснага ва́дкаснай
ва́дкаснае		 ва́дкаснага ва́дкасных
Д. ва́дкаснаму ва́дкаснай ва́дкаснаму ва́дкасным
В. ва́дкасны (неадуш.)
ва́дкаснага (адуш.)		 ва́дкасную ва́дкаснае ва́дкасныя (неадуш.)
ва́дкасных (адуш.)
Т. ва́дкасным ва́дкаснай
ва́дкаснаю		 ва́дкасным ва́дкаснымі
М. ва́дкасным ва́дкаснай ва́дкасным ва́дкасных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ва́дкасны жи́дкостный;

~ныя ўласці́васці — жи́дкостные сво́йства

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́дкасны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вадкасцей. Вадкасныя манометры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́дкасць, -і, ж.

1. гл. вадкі.

2. Рэчыва, якое мае ўласцівасць цячы і набываць форму той пасудзіны, у якой яно знаходзіцца.

|| прым. ва́дкасны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ва́дкасны (БРС). Калька з рус. жидкостный (Крукоўскі, Уплыў, 119).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жи́дкостный ва́дкасны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)