вадзі́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ваджу́ |
во́дзім |
| 2-я ас. |
во́дзіш |
во́дзіце |
| 3-я ас. |
во́дзіць |
во́дзяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вадзі́ў |
вадзі́лі |
| ж. |
вадзі́ла |
| н. |
вадзі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вадзі́ |
вадзі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
во́дзячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
франтаві́к, ‑а, м.
Той, хто знаходзіцца або знаходзіўся ў час вайны на фронце. [Ганна Сцяпанаўна:] — Тут адзін франтавік прыйшоў на пабыўку, бацька Вадзі Тапаркова. Кулакоўскі. Геаграфію вывучалі мы па медалях Франтавікоў, што прыйшлі з вайны. Гаўрусёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вози́ть несов.
1. вазі́ць;
2. (двигать по поверхности) прост. вадзі́ць; шарава́ць, со́ўгаць;
не вози́ руко́й по столу́ не вадзі́ (не шару́й, не со́ўгай) руко́й па стале́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)