вадзя́ніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вадзя́ніца |
вадзя́ніцы |
| Р. |
вадзя́ніцы |
вадзя́ніц |
| Д. |
вадзя́ніцы |
вадзя́ніцам |
| В. |
вадзя́ніцу |
вадзя́ніц |
| Т. |
вадзя́ніцай
вадзя́ніцаю |
вадзя́ніцамі |
| М. |
вадзя́ніцы |
вадзя́ніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Вадзяні́ца ’гарлачык, Nymphaea L.’ (КЭС). Суфіксальны дэрыват ад прыметніка вадзяны́ ’які знаходзіцца ў вадзе’. Форма жаночага роду тлумачыцца ўплывам роду назоўніка расліна (або аналагічнага): вадзяная расліна < вадзяніца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)