Вадзя́нкі 1 ’сані для падвозкі вады’ (Юрч.). Ад прыметніка вадзяны ’прызначаны для вады’. Форма pluralia tantum тлумачыцца аналогіяй з сані.
Вадзя́нкі 2 ’драўляная пасудзіна, якой чэрпаюць ваду з вядра’ (ДАБМ, 815). Суфіксальнае ўтварэнне ад вадзяны́ ’прызначаны для вады’. У ДАБМ слова прадстаўлена як адзінкавая назва на тэрыторыі Міншчыны. Форму множнага ліку можна тлумачыць як вынік аманімічнага адштурхоўвання: вадзя́нка ’пасудзіна’, — вадзя́нка ’хвароба’. Магчыма, таксама аналогія з іншымі назвамі посуду pluralia tantum (ночвы і пад.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вадзя́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вадзя́нка |
вадзя́нкі |
| Р. |
вадзя́нкі |
вадзя́нак |
| Д. |
вадзя́нцы |
вадзя́нкам |
| В. |
вадзя́нку |
вадзя́нкі |
| Т. |
вадзя́нкай
вадзя́нкаю |
вадзя́нкамі |
| М. |
вадзя́нцы |
вадзя́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
вадзя́начны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да вадзянкі. Вадзяначныя ацёкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)