вагкава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вагкава́ты |
вагкава́тая |
вагкава́тае |
вагкава́тыя |
| Р. |
вагкава́тага |
вагкава́тай
вагкава́тае |
вагкава́тага |
вагкава́тых |
| Д. |
вагкава́таму |
вагкава́тай |
вагкава́таму |
вагкава́тым |
| В. |
вагкава́ты (неадуш.)
вагкава́тага (адуш.) |
вагкава́тую |
вагкава́тае |
вагкава́тыя (неадуш.)
вагкава́тых (адуш.) |
| Т. |
вагкава́тым |
вагкава́тай
вагкава́таю |
вагкава́тым |
вагкава́тымі |
| М. |
вагкава́тым |
вагкава́тай |
вагкава́тым |
вагкава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вагкава́ты разг. влажнова́тый, сырова́тый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вагкава́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. У якім адчуваецца вільгаць; макраваты. [Васіль і Янук] павольна крочаць па вагкаватай гравійцы. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вагкава́ты ’ў якім адчуваецца вільгаць’ (КТС): «Крочаць па вагкаватай гравійцы» (А. Кулакоўскі). Да вогкі ’волкі’ (гл.). Параўн. ваўкаваты ’недасушаны, вільготны’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Валкава́ты ’сыраваты’ (Касп.). Да *волгловатый < *волглы. Прасл. *vьlgъ ’сыры’. Параўн. рус. волговатый ’вільготны, сыраваты’. Гл. яшчэ вагкаваты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)