вагаўшчы́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вагаўшчы́ца вагаўшчы́цы
Р. вагаўшчы́цы вагаўшчы́ц
Д. вагаўшчы́цы вагаўшчы́цам
В. вагаўшчы́цу вагаўшчы́ц
Т. вагаўшчы́цай
вагаўшчы́цаю		 вагаўшчы́цамі
М. вагаўшчы́цы вагаўшчы́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вагаўшчы́ца ж. весовщи́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вагаўшчы́ца, ‑ы, ж.

Жан. да вагаўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вагаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто займаецца ўзважваннем чаго-н.

Чыгуначны в.

|| ж. вагаўшчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц.

|| прым. вагаўшчы́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

весовщи́ца вагаўшчы́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)