вагаві́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вагаві́ты |
вагаві́тая |
вагаві́тае |
вагаві́тыя |
| Р. |
вагаві́тага |
вагаві́тай
вагаві́тае |
вагаві́тага |
вагаві́тых |
| Д. |
вагаві́таму |
вагаві́тай |
вагаві́таму |
вагаві́тым |
| В. |
вагаві́ты (неадуш.)
вагаві́тага (адуш.) |
вагаві́тую |
вагаві́тае |
вагаві́тыя (неадуш.)
вагаві́тых (адуш.) |
| Т. |
вагаві́тым |
вагаві́тай
вагаві́таю |
вагаві́тым |
вагаві́тымі |
| М. |
вагаві́тым |
вагаві́тай |
вагаві́тым |
вагаві́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вагаві́ты разг. ве́ский, весо́мый, значи́тельный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вагаві́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Даволі значны па сваёй вазе; важкі. Вагавіты колас. // перан. Значны. Усе пакручваюць галовамі .., калі пачынаецца гаворка пра некаторых навічкоў-будаўнікоў, якія сваю, пакуль што яшчэ не надта вагавітую, палучку растрачваюць за некалькі дзён. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вагаві́ты ’які мае значную вагу’ (КТС): «малы нарадзіўся здаровы і вагавіты». Да вага.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ва́жысты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і вагавіты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)