вагавы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вагавы́ |
вагава́я |
вагаво́е |
вагавы́я |
| Р. |
вагаво́га |
вагаво́й
вагаво́е |
вагаво́га |
вагавы́х |
| Д. |
вагаво́му |
вагаво́й |
вагаво́му |
вагавы́м |
| В. |
вагавы́ (неадуш.)
вагаво́га (адуш.) |
вагаву́ю |
вагаво́е |
вагавы́я (неадуш.)
вагавы́х (адуш.) |
| Т. |
вагавы́м |
вагаво́й
вагаво́ю |
вагавы́м |
вагавы́мі |
| М. |
вагавы́м |
вагаво́й |
вагавы́м |
вагавы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вагавы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да вагі (у 1, 4 знач.). Вагавая адзінка. Вагавыя катэгорыі. Вагавы збор.
2. у знач. наз. вагава́я, ‑о́й, ж. Памяшканне, прыстасаванае для ўзважвання якіх‑н. грузаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вага́, -і́, ДМ вазе́, мн. ва́гі і (з ліч. 2, 3, 4) вагі́, ва́гаў, ж.
1. толькі адз. Цяжар каго-, чаго-н., які вызначаецца ўзважваннем.
Вызначыць вагу тавару.
Вагой у дваццаць кілаграмаў.
Меры вагі.
Барэц цяжкай вагі.
2. толькі адз., перан. Уплыў, аўтарытэт, значэнне.
Мець вагу ў калектыве.
3. Прылада для ўзважвання чаго-н.
Аўтаматычныя вагі.
◊
На вагу золата — вельмі дорага.
|| прым. вагавы́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.).
Вагавыя катэгорыі барцоў.
В. збор.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)