ва́більшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ва́більшчык ва́більшчыкі
Р. ва́більшчыка ва́більшчыкаў
Д. ва́більшчыку ва́більшчыкам
В. ва́більшчыка ва́більшчыкаў
Т. ва́більшчыкам ва́більшчыкамі
М. ва́більшчыку ва́більшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ва́більшчык м., охот. ва́бильщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́більшчык, ‑а, м.

Паляўнічы, які падзывае вабікам птушак або звяроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ва́більшчык (БРС). Да вабіць з фармантам ‑ільшчык (параўн. грабільшчык, падавальшчык) або да вабіла з фармантам ‑шчык (параўн. тачыльшчык). Гл. вабіць, вабіла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ва́бильщик ва́більшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)